Face-Off oprichter Ed Versteeve zal het ijshockey-medium per 1 juni aanstaande officieel verlaten. De 44-jarige founding father heeft zijn besluit intern toegelicht aan het team. De reden voor het vertrek is het zware hartinfarct waardoor hij getroffen werd op 12 september jl. De hoofdredacteur licht zijn besluit zelf aan jullie toe.
Mijn verstand fluistert naar mijn hart dat het goed is zo. Alleen wil het nog niet helemaal landen. Het gevoel van trots en dankbaarheid overheerst. Dank jullie wel! ~ Ed Versteeve
Face-Off
Lieve sportvrienden, beste ijshockeyliefhebbers,
De impact van Corona op het ijshockey vanaf maart 2020 kon niemand vantevoren bedenken. Face-Off was up and running, stond nationaal en internationaal bekend om zijn bevlogenheid. Een professioneel team van 20 man dat week in, week uit zijn best deed voor de sport. Er lagen plannen voor een eigen TV kanaal. En toen kwam Corona. Op het moment dat we weer wat voorzichtige vooruitzichten kregen met het ijshockey in het naajaar van 2021? Kreeg ik een zwaar hartinfarct. De afgelopen acht maanden hebben volledig in het teken gestaan van herstel en re-integratie. Niet alleen voor mij, maar ook van mijn vrouw en kinderen. Ook zij, of misschien wel juist zij, zijn het hardst geschrokken en geraakt deze periode. Gelukkig gaat mijn herstel goed, maar heb ik ook af en toe te maken met tegenslag. Iets dat in dit complete proces hoort, een proces dat nog wel enige tijd in beslag neemt.
Tekst gaat verder onder de video
Vanaf het infarct heb ik alles voor wat betreft Face-Off losgelaten. Afgezien van een enkel deel van een wedstrijd welke ik bezocht. Het was de afstand die ik nodig had. Maar ook de afstand die ervoor zorgde dat ik in alle rust kon nadenken over mijn eigen toekomstige inbreng binnen Face-Off. Ik heb aan de ene kant met het hart ontzettend lang getwijfeld. Ik wilde niet opgeven, moest verder, want het verhaal Face-Off was nog lang niet af. Maar aan de andere kant heb ik mijn verstand laten zegevieren. Op het moment dat ik dingen voor Face-Off wil doen, dan wil ik dat doen zoals ik het voorheen altijd deed. En dat kan simpel gezegd voorlopig niet meer. Er is voor mij daarom maar één besluit mogelijk: ik leg al mijn taken neer binnen Face-Off. Een beslissing die ontzettend veel pijn doet, maar het beste is op dit moment. Voor iedereen.
Van niets naar veel
Op 3 september 2017 gingen we van start. Geen idee wat we konden verwachten. We wisten wel dat we op scepsis konden rekenen. Dat was op zich best logisch, want een collectief met onbekende namen in ‘het wereldje’ is wat spannend. Al snel sloeg de scepsis om en zag men onze intenties: de sport een podium geven dat het verdient. Dat hebben we -nu bijna vijf jaar later- elke dag gedaan. Met volle overgave, ieder op zijn eigen manier. Maar altijd met de passie en het gevoel voor het ijshockey. We gingen van niets, naar veel. Heel veel zelfs.
Tekst gaat verder onder de foto
U18 EN DAMES
Wat heb ik prachtige dingen mogen doen namens Face-Off. Mogen inderdaad, want ik nam niets als vanzelfsprekend behalve mijn eigen inzet elke dag voor Face-Off. Het meest trots ben ik op het partnership met het damesijshockey en dan zeker met de U18 meiden. We werden voor gek versleten dat wij ons zo stellig uitspraken als ‘fan’ van de dames. Keerzijde van die keuze: de afgunst aan de mannen/jongens kant. De ‘waarom zij wel en wij niet’ opmerkingen. Maar je weet dat als je je kop boven het maaiveld uitsteekt, dat hij eraf gehakt kan worden. Dat was dan maar zo. Ik nam het echt voor lief. Ieder jaar dat we ons hebben ingezet voor deze jonge meiden, lukte het ons om hen gratis op het WK af te leveren. En de grote meiden dan? Die stonden op het één na hoogste wereldtoneel en kregen ondersteuning vanuit NOC*NSF. Hét bewijs dat je, als je ergens in gelooft, dat er heel veel mogelijk is. En het bewijs dat we al die tijd het ‘gelijk aan onze zijde’ hadden als het ging om welk team het vlaggenschip van de bond moet zijn.
Tekst gaat verder onder de foto
ZIJ AAN ZIJ
Ik kijk nog altijd met ontzettend veel trots terug op wat we gedaan hebben voor bijvoorbeeld Winnie Shupe, Mace Riedijk en Mariska Poelsma. De kracht van samen overwint veel, zo niet alles. Het zou zo mooi zijn als dát het uitgangspunt steeds vaker wordt binnen de sport, in plaats van te kijken naar de onderlinge verschillen en die te benadrukken. Ik koester ook de herinneringen aan de Super Sundays met de jeugd. Prachtige ijshockeydagen, die prachtige interviews opleverde met jonge spelertjes. Ook de play-offs in de BeNe League waren altijd fantastisch om te beleven. Ook zaken als speler van de maand, het Face-Off magazine, het ontwerpen van de nieuwe BeNe League site en hun logo waren fantastisch. En wat kon ik genieten van live-commentaar geven bij de wedstrijden van Zoetermeer Panters en HYC Herentals. Alle ploegen zijn me altijd even lief. Vrijdagavond Nijmegen, zaterdagavond Mechelen, zondag vroeg in de avond Geleen. Ik legde de duizenden kilometers altijd vol enthousiasme en lachend af.
Tekst gaat verder onder de foto
Dat je steeds vaker gevraagd wordt om op de radio over ijshockey te praten was op een gegeven moment ook mind-blowing. ‘We gaan het hebben over het ijshockey met Ed Versteeve van Face-Off’, galmde het vaak door de ether. AllSports Radio, NPO, NOS, lokale omroepen ik maakte het allemaal mee. Elke keer weer voelde ik me als een klein kind in de speelgoedwinkel. Gesprekken voeren met Anneke van Zanen, voorzitter van NOC*NSF, over onze Oranje dames om hen te gaan ondersteunen. Mooie gesprekken met NOS-verslaggever Jeroen Grueter over onze sport hebben. Ik koester elk koment voor altijd.
Over mooie gesprekken gesproken: dat ik jeugdidool Ron Berteling nu een ijshockeyvriend mag noemen, is toch wel één van de grootste eren die ik me kan bedenken. Om nog maar te zwijgen van de NHL avonturen met Cor, die een flink aantal NHL-duels heeft kunnen bezoeken en Daniel Sprong voor de microfoon had staan. Ik heb zo ontzettend veel prachtige dingen mogen beleven die ik voor altijd koester. Het is één groot avonturenboek geweest al die tijd.
Tekst gaat verder onder de foto
DANK!
Ik wil heel graag iedereen binnen het ijshockey bedanken. Voor de steun, complimenten, maar ook soms kritische input richting mij of Face-Off. Ik vond het fantastisch om bij jullie op de tribunes te zijn. Om te horen wat er onder supporters leefde, maar ook bij bestuurders. Een aantal mensen wil ik toch graag nog even uitlichten en iets meer in het zonnetje zetten:
Mijn vrouw Stefanie en onze zoons
Mijn vrouw en kinderen zijn mijn steun en toeverlaat geweest in al die jaren. Stefanie is altijd mijn (t)rots in de branding. ‘Ga maar’, zei ze als ik weer eens een idiote planning op tafel gooide voor een speelweekend. Of een week weg was naar een WK. Zij regelde alles. Toen en nu nog steeds. En ook nu zegt ze ‘Wie weet ooit nog eens, Ed. Ik zie wat Face-Off voor jou betekent.’
Alle vrijwilligers binnen onze sport
Jullie zijn het belangrijkste van allemaal. Zonder jullie inzet heeft het ijshockey een stuk minder draagvlak en draagkracht. Stuk voor stuk mijn grote bewondering voor jullie!
Tekst gaat verder onder de foto
Alf Philippen, Myrthe Martens, Amy-Lynn Moors, Jenny en Marlies Goessens, alle ouders van U18 Dames
Dank jullie wel voor het vertrouwen dat ik, samen met Tom, kreeg van jullie allemaal. Dat wij zo dichtbij de ploeg mochten en konden zijn, om hen zo goed mogelijk in beeld te brengen in Mexico, Dumfries en Eindhoven. En dat alles eigenlijk altijd zo soepel liep tussen ‘onze teams’.
Alle spelers, coaches, scheidsrechters en begeleiders
Dank jullie wel dat jullie altijd tijd voor ons hadden en namen voor de interviews om na te beschouwen op wedstrijden. Of meewerkten aan onze Face-Off magazines. Het was een voorrecht om dat elke week weer te kunnen doen!
Tekst gaat verder onder de foto
FACE-OFF GAAT DOOR
Mijn vertrek betekent niet dat Face-Off zal stoppen. Cor Machielsen zal mijn rol overnemen. Dat deed hij het afgelopen seizoen al. Ik zal hem heel marginaal op de achtergrond een enkele keer bijstaan. Ik dank jullie allemaal voor de afgelopen (bijna) vijf jaar en hoop dat de sport en de spelers de komende jaren de stappen mogen maken, die nodig zijn om de sport groot te maken.
Daar is bij de bond een wezenlijke verandering voor nodig. Zowel in samenstelling van het bestuur, als in mindset. Het is tijd dat er een bestuur komt dat de sport dient. En niet dat de sport het (riante) salaris van een Technisch Directeur dient. Die vervolgens al jarenlang bewezen niets presteert in ontwikkeling van de sport, als ook in resultaten van de nationale (jeugd)teams. Het is een stevige mening, maar ik spreek namens veel mensen die dat zelf niet durven te zeggen. Bang dat zij zijn dat hun kinderen niet in aanmerking (meer) komen voor Oranje. Stof om over na te denken.
Een heel hartelijke, sportieve Face-Off groet en nogmaals ontzettend veel dank. Ik zie jullie hopelijk ooit weer eens in één van de ijshockeystadions. Het ga jullie goed!
Ed Versteeve
