Doug Mason leerde mij om mijn kennis te delen met anderen. En dat heb ik altijd gedaan.
Alexander Jacobs – Trainer Ratinger Ice Aliens
Off-Ice is de maandelijkse longread van Face-Off waarin wij op zoek gaan naar de verhalen achter de mensen. Waarom en hoe diep zit ijshockey in de bloedbanen van deze supporters, clubs, clubmensen, spelers en liefhebbers?
Voor deze editie van Off-Ice sprak Oscar de Kunder in Nijmegen met coach Alexander Jacobs over zijn tijd bij onder meer Nijmegen, Heerenveen en het Nederlands Team, maar natuurlijk ook zijn huidige club Ratinger Ice Aliens uit Duitsland. Van nul tot nu neemt Jacobs ons mee in zijn herinneringen en laat hij ook duidelijk zijn mening blijken over het huidige niveau in Nederland.
NEC of ijshockey
Na de vraag hoe Jacobs met ijshockey in aanraking kwam begint hij honderduit te vertellen. ,,Mijn vader had destijds twee passies: ijshockey en voetbal. Ik heb eerst bij NEC gevoetbald. Als vijfjarige ben ik ook op schaatsles gegaan. Dat kreeg ik van Jan Bruijsten en Ron Kennedy. Kennedy was één van de beste imports die Nijmegen ooit heeft gehad. Mijn vader hield ijshockeyen in eerste instantie tegen, maar uiteindelijk ben ik toen ik een jaar of dertien was gestopt met voetbal en mijzelf definitief gaan toeleggen op het ijshockey.”
Dat Jacobs het spelletje aardig door had bleek wel toen hij op zijn zeventiende, via via, de kans kreeg om bij Rotterdam Panda’s te spelen in de jeugd. ,,Dat was geweldig want daar liepen alle talenten van het jeugd ijshockey. Jongens als Alexander Schaafsma en Ronnie Gosselin. Toen was het Nederlands ijshockey ook van een hoger niveau, met voormalige NHL spelers in de competitie”.
Jeugdteams en Oranje
Het coachen zat er al vroeg in bij hem, want op zijn negentiende coachte Jacobs jeugdteams van Nijmegen. Dat hield hij bijna tien jaar vol. Totdat de Nederlandse IJshockeybond zich meldde. Van de U16 en de U18 werd Jacobs assistent van Doug Mason bij Oranje. ,,Twee keer ben ik assistent coach geweest van Doug Mason. Eén keer wonnen wij de bronzen medaille in eigen land in Eindhoven in de B Poule. Als we van Italië hadden gewonnen waren we naar de A Poule gegaan. Daar waren we echt heel dichtbij”.
Nadat Jacobs bij Heerenveen als assistent van Dave Hyrsky het vak leerde bij de senioren kon hij in het seizoen 2004-2005 bij Nijmegen aan de slag als hoofdcoach. Vervolgens vertrok de nu 44-jarige Jacobs naar Den Haag om ook het Nederlands Team te leiden. Vanwege een verschil in zienswijze met de Nederlandse IJshockeybond vertrok hij uiteindelijk na tien jaar. ,,Heel spijtig, maar met Doug Mason hadden we toch wel een bepaald idee hoe de jeugd verder ontwikkeld moest worden, om -in ieder geval- op het niveau te blijven waar ze toen zaten. Nu zitten ze één of twee divisies lager…”.
Voor Jacobs is het niet zo’n probleem dat de krachten inmiddels zijn gebundeld met de Belgische bond. ,,De Nederlandse teams zijn gewoon minder geworden. Ondanks dat geld ook een rol speelt, moeten veel mensen toch maar eens in de spiegel kijken. En beter naar mensen luisteren die verstand van het spelletje hebben. Doug Mason leerde mij om mijn kennis te delen met anderen. En dat heb ik altijd gedaan”.
Regionalliga West
Nu is Alexander Jacobs terug te vinden in Duitsland. Bij Ratinger Ice Aliens in de Regionalliga West om precies te zijn waar hij kampioen is mee geworden. Het niveau verschil tussen Nederland en Duitsland is enorm groot. ,,De DEL is met de Russische KHL, de SHL in Zweden en National Lega van Zwitserland de beste competitie van Europa. Dat is terug te zien aan de financiën. Waar ze in Nederland spelen voor “een appel en een ei ‘spelen en als ze geluk hebben een snicker extra krijgen’ verdienen de top spelers tussen de EUR 100.000,= en zelfs EUR 250.000,= per seizoen. Dit zijn allemaal professionals die dagelijks trainen.”
Het niveauverschil met Nederland is hier ook mede door verklaard. In de Regionaliga West doen de teams nauwelijks voor elkaar onder. ,,In de BeNeLeague verliest Heerenveen misschien alleen een keer van Den Haag en een enkele keer in Geleen ofzo, maar de rest van hun wedstrijden winnen ze. Bij ons weet je van te voren echt niet of je wint of verliest”.
‘Mannen zoals Bennie Tijnagel’
De liefhebber Jacobs komt nog wel eens bij Ahoud Devils kijken, maar het doet diezelfde liefhebber pijn als hij ziet dat er slechts tweehonderd toeschouwers op de tribune zitten, waar er vroeger achthonderd tot duizend zaten. Een reden weet Jacobs wel: ,,Vroeger kamen de mensen in Nijmegen naar mannen zoals Bennie Tijnagel kijken. Die was in de omgeving van Nijmegen bekender dan de voetballers van NEC. Dat type spelers is er helaas nu niet meer”.
Nederlands Damesteam U18
Tot slot hebben we het nog even over het Nederlands Dames Team U18 die zoals bekend allemaal EUR 900,= zouden moeten inleggen om mee te mogen naar het WK in Mexico. De acties van Face-Off, en de inzet van mensen als Jenny Goessens, helpen gelukkig flink om de kosten te drukken. Jacobs is er helder over: ,,Het is natuurlijk heel mooi dat die meiden naar het WK U18 kunnen. Een speler of speelster die de kwaliteit heeft moet altijd bij het Nederlands team zitten, en moet niet afhankelijk zijn van papa en mama. Als de bond het geld beter besteed had, dus voor de selecties en niet voor de personeelskosten van bepaalde personen, dan hadden die meiden zonder extra kosten naar het WK gekund”.
Het is duidelijk: het vuur in Alexander Jacobs brandt nog steeds fel.
