Costa Rica. Het land is geen lid van de IIHF (International Ice Hockey Federation), maar het heeft wél een clubteam. Er is een club, dus er is ook een hockey rink. Men zegt dat het de enige is in Centraal Amerika. Hoe komt een land als Costa Rica, waar voetbal de nummer één sport is, nu aan een club en een ijsbaan? Dit is te danken aan de Canadees Bruce Callow.
Redacteur Rik Bruijnius raakte geïnspireerd door dit bijzondere verhaal over ijshockey in een land waar je het totaal niet verwacht. Hij dook de archieven in. Met als bron een aantal interviews van Callow met onder andere de IIHF kwam hij tot dit bijzondere verhaal.
Wie is Bruce Callow?
Bruce Callow is geboren in Calgary, Alberta. Hij groeide op nabij de stad en speelde daar ijshockey. In het jaar 1996 woonde Callow al drie jaar in Costa Rica en begon het spelen van ijshockey te missen. Toen hij hoorde dat er een nieuw winkelcentrum gebouwd ging worden met een kunstijsbaan, besloot hij naar de plaatselijke autoriteiten te stappen en zijn kwaliteiten aan te bieden, om zo een ijshockey school op te zetten. Hieruit ontstond Castillo Knights Hockey Club.
Wedstrijden
De oprichting van de Castillo Knights vond plaats in 1996 en de club vestigde zich in de hooglanden boven de stad Heredia. Daar gebruikt men een echte ijsbaan en op recreatief niveau wordt er ijshockey gespeeld. Meestal wordt er onderling gespeeld, maar soms ook tegen studenten teams, zoals United World College en Country Day School. Enkele jaren geleden is er tegen een Canadees team gespeeld: Air Canada Flying Pirates. In de komende maanden zal er tegen de Costa Rican roller hockey uit California gespeeld worden en tegen een team van de Falkland Eilanden.
Hoe overleeft Castillo Knights toch?
Hoe kan een project als dit overleven? De Castillo Country Club onderhoudt de ijsbaan. Het materiaal is afkomstig van de NHLPA’s Goals and Dreams Foundation. Door de jaren heen is Snickers een grote sponsor geweest en zijn er tal van kleinere sponsoren geweest die hun steentje hebben bijgedragen.
De toekomst
Is er enige toekomst in een land als Costa Rica voor deze sport hoor je mensen denken. Er is inmiddels een tweede Canadese trainer gearriveerd: Serge Salvador en ook een lokale trainer: David Vargas. Er zijn plannen voor een senioren team, want vooral in de leeftijdsgroep 40 tot 55 jaar is er grote animo voor de sport. Callow zelf zegt over de toekomst bezig te zijn om een bond op te zetten zodat men zich bij de IIHF kan inschrijven en zodoende aan internationale toernooien mee kan gaan doen. Hij wil ook een formele competitie opzetten. Als er een sponsor op staat kunnen we op korte termijn aan een Pan American toernooi mee doen in Mexico, want Costa Rica is al wel uitgenodigd.
Het mooiste
“Het unieke aan ijshockey hier in Costa Rica is dat het een nieuwe, vreemde sport is. Hierdoor trekt het verschillende karakters aan, jong en oud. De sport is een uitgelezen mogelijkheid om zelfvertrouwen en persoonlijkheid op te bouwen. Dit zie je wel terug bij de jeugdige groep. Het mooiste is nog om na een pittige zondagmorgen training een Costa Rican lunch te nuttigen om daarna met mijn zoons het tropische hoogland in te wandelen. Veel beter dan dat wordt het niet”, aldus Callow.
