Face-Off was afgelopen vrijdag hoofdsponsor van het eerste playoff duel tussen HIJS Hokij Den Haag en Chiefs Leuven. Voor aanvang van dit seizoen hadden wij besloten, dat wij de club die als eerste zou eindigen in de BeNe League, tijdens het eerste playoff duel zouden sponsoren.
Wij kregen een best aantal kaarten, waarmee wij mensen blij konden maken, én mensen voor het eerst konden meenemen naar het ijshockey. De redactie van Face-Off deed op persoonlijke titel een oproep, en kreeg aardig wat mensen mee die voor het eerst naar het ijshockey kwamen.
Zo ook Robert Schroer en zijn vriendin Annemieke Wellin. Robert blikt terug op zijn eerste keer bij een ijshockeywedstrijd.
Afgelopen vrijdag was ik voor het eerst in mijn leven aanwezig bij een ijshockeymatch. Dit was me in de afgelopen 28 jaar nog niet gelukt, gelukkig boden de mannen van Face-Off me de eerste mogelijkheid hiervoor!
Even een korte uitleg hoe ik opeens in de Uithof terecht kwam. Ik ken een aantal mensen achter Face-Off uit het verleden. Vooral via Twitter is dat contact eigenlijk altijd wel gebleven, en zo ben ik dus ook vanaf het begin van Face-Off op de hoogte wat ze nu doen: IJshockey een stem geven. Ed Versteeve, de (terecht) trotse founder van Face-Off, nodigde zijn volgers op Twitter uit om een keer mee te gaan naar een wedstrijd, en zo kwam ik dus afgelopen vrijdag samen met mijn vriendin terecht bij HIJS Hokij Den Haag tegen de Chiefs uit Leuven. Dit betrof een playoff duel uit de BeNe League.
IJSHOCKEY EEN KLEIN BEETJE BEKEND
Ik ben één van die vele Nederlanders die ijshockey vooral kent via vlagen van beelden uit de NHL. Vroeger op de basisschool had ik een vriend in mijn klas en zijn broer liep vaak met een petje van de Anaheim Mighty Ducks. Dat was denk ik tot mijn twaalfde mijn enige ervaring met ijshockey.
Iets later zag ik op tv, ik dacht via Eurosport, een reportage over ijshockey en dat vond ik toen oprecht tof en interessant. Ik kocht NHL voor op de Playstation 2. Dit heb ik meerdere jaren gespeeld en ook al begreep ik sommige regels niet en was ook de opzet van de competitie voor mij toen vrij vaag, ik heb daar achteraf gezien best wat tijd in gestoken. Het snelle en veel veranderende spelbeeld is wat mij denk ik het meest aantrok in de sport.
VOETBAL
Ik heb mijn hele jeugd gevoetbald, tot op heden doe ik dit nog steeds. Feyenoord is altijd mijn grote passie geweest, vanaf jongs af aan al. Toen ik ging studeren bezocht ik in de weekenden dus vooral wedstrijden van Feyenoord ,en andere sporten zijn vanaf toen eigenlijk buiten schot gebleven. De NHL game speelde ik nooit meer en omdat ijshockey nagenoeg geen rol van betekenis speelde in de Nederlandse sportwereld, heb ik mijn aandacht er nooit meer op gevestigd.
GEEN IDEE WAT TE VERWACHTEN
Vrijdag kon ik dus onbevangen en zonder verwachtingen naar de wedstrijd, ik had immers geen referentiekader. De enige keer dat ik ooit in de Uithof was geweest, was om te schaatsen. Ed ving ons op bij de ingang en binnen sprak ik met een aantal andere Face-Off mensen en hun aanhang. Face-Off was de officiële sponsor van deze wedstrijd.
Allereerst was ik benieuwd wat voor soort mensen naar het IJshockey ging kijken. Was het meer voor de elite? Of voor the working class hero? Zouden het vooral jongeren zijn? Ik had oprecht geen idee! Ik stond ongeveer een kwartier bij de ingang alvorens we naar binnen zouden gaan, en heb dus een prima beeld gekregen van wat voor mensen er allemaal passeerden. Het antwoord op eerdere vragen: alles. Letterlijk alle soorten en maten vanuit alle sociale milieus kwamen op de wedstrijd af. Supergaaf om te zien! Jong en oud, arm en rijk, alle soorten en maten kwamen voorbij.
Gaaf om te zien dat in zo’n kille maatschappij waarin we nu met z’n allen verkeren, er dus nog plekken zijn waar je welkom bent ongeacht wie je bent of waar je vandaan komt. Ter vergelijking; ik kom vaak in de Kuip en mijn opa die gaat al jaren niet meer mee. Zo zijn er veel meer supporters daar die niet meer naartoe gaan, vanwege de negatieve sfeer en kille omstandigheden. IJshockey heeft hier dus zichtbaar geen last van en dat was leuk om te zien! Het verbaasde me daarnaast ook dat er ruim 2000 man op de tribune zat. Als leek had ik uiteraard geen idee hoeveel mensen er op zo’n wedstrijd af zouden komen en ik was dus positief verrast.
DE WEDSTRIJD
Ik stond naast mijn vriendin samen met de heren van Face-Off op de lange zijde en dus met mensen om mij heen die het spelletje al jaren volgen en er dus ook verstand van hebben. Dit is ontzettend handig als je voor het eerst naar een sport gaat die je nog nooit live hebt gezien en waarvan je lang niet alle regels kent.
Vanaf de eerste minuut was HIJS vele malen beter en dit resulteerde dan ook in een overwinning met dubbele cijfers tegen de Belgen. De mensen om mij heen vonden het met name een ’tamme wedstrijd’ waar door het klasseverschil niet zo heel veel spanning in zat. Ook dit vond ik dan weer leuk om te merken: ik had geen referentiekader en dus vond ik het een meer dan prima wedstrijd waarin veel gebeurde en ik met name prachtige aanvallen zag. Wellicht zal ik mijn mening na het zien van meerdere wedstrijden ook wat selectiever kunnen gebruiken. Maar in dit geval vond ik het van begin tot einde ontzettend leuk om te zien en door het hoge tempo, in vergelijking met bijvoorbeeld een voetbalwedstrijd, verveelde ik me geen seconde.
En ondanks dat halverwege de wedstrijd de stand 6-1 was, HIJS de veel betere ploeg en bleek dat ze dit nooit meer gingen weggeven, bleef de sfeer tot het einde zeer uitbundig en enthousiast op de tribunes. Geen gezeik, geen gescheld met rare ziektes, gewoon rustig aan de bar je biertje kunnen bestellen zonder 71 ellebogen in je rug, eenvoudig een onschuldig praatje kunnen maken met een onbekende naast je, in alles straalde het een bepaalde relaxedheid uit die mij ontzettend goed beviel. Ik kon dan ook al vrij snel goed begrijpen dat al deze mensen graag hun vrije vrijdagavond hieraan wilden besteden.
FACE-OFF
Daarom vind ik het ontzettend gaaf wat de helden van Face-Off nu voor elkaar hebben gekregen in een half jaar tijd. Ze krijgen niet alleen bij ‘leken’ zoals ikzelf het voor elkaar om ijshockey in de picture te brengen, maar ook bij landelijke (sport)media die zich tot op heden voornamelijk op andere sporten richten. Door een aanstekelijk enthousiasme en een zichtbare passie kregen ze ook mij en mijn vriendin mee naar deze wedstrijd, iets wat ik zonder Face-Off denk ik nooit uit mijzelf had gedaan.
Wat ik misschien nog wel het leukste vond: als voetbalsupporter heb ik het vaak over het niveauverschil tussen Nederlandse competities en grote Leagues in het buitenland. Die vergelijking wordt ook in de media dagelijks besproken. Ik vroeg aan Ed hoe dit zat met ijshockey, hoe ik deze wedstrijd nou moest vergelijken met een grotere buitenlandse competitie, en waar Nederland zich bevond op de wereldranglijst. Ed antwoordde terecht dat ‘dat iets is waar de aanwezigen die avond op de tribune zich niet druk om maakten; ze komen voor de sport. Elk niveau is er één, en dit is op dit moment het hoogste niveau in Nederland en België.’ En dat is iets waar van ik denk dat veel andere sporten kunnen leren. Geniet gewoon van het spel waar jij van houdt, en doe dit op een normale manier.
Thanks Richard, John, Rowdy, Rik en in het bijzonder Ed, Sven en Jacco dat ik bij deze pot mocht zijn en dat jullie dit alles vrijblijvend regelen voor mij en andere (potentiële) supporters. En van harte gefeliciteerd met jullie half jaar bestaan. Jullie geven deze bijzondere en gave sport een zichtbare plek in Nederland, en laten ons niet alleen kennismaken met Nederlandse clubs en ijshockeyers maar ook met de internationale competities en ontwikkelingen.
Geweldig. Ga zo door! Ik ga zeer zeker vaker een wedstrijd bezoeken. Ik ben om!
Robert Schroer
