Onze redacteur Cor Machielsen ging een weekje op bezoek bij zijn geliefde Edmonton Oilers. Hij beleefde een prachtige tijd in Canada, en praat jullie natuurlijk bij. Inclusief zijn avonturen op de perstribune, want Face-Off hoort er ook in het NHL wereldje ‘helemaal bij’. En daar zijn wij trots op!
VOORBEREIDEN
Na lang voorbereidingswerk, werd er gekozen voor een vertrek vanaf Brussel, dat scheelde gewoon 300 euro met bijvoorbeeld Amsterdam. Dat zijn ook de kosten van je wedstrijd tickets dus die keuze was gauw gemaakt. Er werd gekozen voor wedstrijden laat in het seizoen, (eerste week maart) tegen de Nashville Predators, New York Rangers en Arizona Coyotes, er van uit gaande dat de Oilers in die periode nog vol in de strijd voor de play-offs zouden zitten. Maar niets is minder waar. De Oilers kennen een heel zwaar seizoen waarbij menig speler niet zijn niveau van vorig seizoen meer haalt, vooral in defensief opzicht laten de mannen het afweten. Alleen Connor McDavid en Leon Draisattl gaan dit seizoen qua spel en scores nog mee op top niveau.
Media accreditatie
Voor dit bezoek had Ed Versteeve bij de NHL media accreditaties aangevraagd en die werden toegewezen. Er van uitgaande dat het accreditatie betrof om na de wedstrijd in de scrum rond een speler te staan, was de verbazing erg groot bij mij. Toen ik mij meldde bij de de balie van Rogers Place kreeg ik een accreditatie die tot bijna alles toegang gaf.
EVEN WENNEN OP DE MEDIA AFDELING
Na eindelijk de media afdeling gevonden te hebben, en ik mezelf meldde kreeg ik plek 95 toegewezen. Ik was totaal niet voorbereid dat ik op de officiële perstribune mocht plaatsnemen, dus zat ik daar in een Oilers hoody. Ik vond het al opvallend dat de meeste mensen mij wat raar aankeken. Hadden ze nog nooit een Nederlander gezien? Zat mijn haar niet goed?
Vlak voor het begin van de wedstrijd tegen de Predators melde een PR man van de Oilers zich bij mij met de mededeling dat het niet gepast is om in Oilers kleding op de perstribune plaats te nemen. Ik verklaarde het verhaal dat ik ook niet op deze plaats had gerekend, en omdat ik toch mijn eigen wedstrijdticket had bood ik aan om op die plek te gaan zitten. Dat hoefde niet, maar bij de volgende wedstrijd graag neutrale kleding. Na de eerste periode kwam diezelfde meneer weer terug, dat ik ook niet mocht verschijnen in de kleedkamer na afloop in team outfit. Over de wedstrijd hoef ik niet veel te vertellen dat heeft u al kunnen lezen in onze recap. De Oilers startten goed namen een 2-0 voorsprong maar verloren uiteindelijk toch van de Predators met 2-4.
STRAK IN PAK
Voor mijn bezoek aan de tweede wedstrijd, Oilers – Rangers, had ik mijzelf, zoals beloofd aan de PR man, gestoken in een overhemd met stropdas, om neutraal op de perstrbune te kunnen zitten. Dit keer ging alles natuurlijk al wat makkelijker. Ik wist inmiddels de weg en werd -toen ik boven kwam- bij de persafdeling al Mister Tulip genoemd als verwijzing dat ik uit Nederland kwam. Wederom stoeltje 95.
Na een slechte wedstrijd van de Oilers kant was het voor mij aansluiten in de rij naar de kleedkamer van de Oilers. Daar aangekomen waren de meeste spelers al verdwenen, en was het scrum interview met Connor McDavid al bezig, en werd er door de manager al geroepen ’thank you guys’. Helaas kon ik daar dus niet meer bij aansluiten.
Ietwat teleurgesteld ging ik naar de Rangers kleedkamer en hoopte ik op een interview met Henrik Lundqvist. De deur was daar al dicht en die bleef dicht. Op mijn verzoek om een paar vragen te kunnen stellen aan “The King” werd er eerst naar mijn accreditatie gekeken en geantwoord met, die heeft niet gespeeld en is niet beschikbaar. Met de P in mijn lijf ging ik naar huis terug, met de gedachte dat ik bij de laatste wedstrijd vroeg naar het stadion zou gaan en de opkomst zou filmen van de spelers vanaf de kleedkamer. Na afloop moest ik van mezelf halverwege P3 naar beneden om zeker te zijn dat ik vooraan kon staan.
GAME THREE
Ik was dus twee uur van tevoren in Rogers Place op mijn laatste wedstrijdbezoek van de Edmonton Oilers tegen Arizona Coyotes. Ik stond al ruim voordat de warm up zou beginnen bij de kleedkamer. De bewaker vroeg wat ik zo vroeg kwam doen, waarop ik hem doodleuk vertelde dat ik even wat foto’s kwam maken als de jongens het ijs op zouden gaan. Hij adviseerde mij om rond kwart over zes naar de kleedkamer te komen. Zo gezegd zo gedaan. Natuurlijk kwam er ook nog eens een NHL beveiliger bij die even zei niet filmen hier. Sorry maar dat ging hem niet worden, dus filmde ik vrolijk verder. Het was tenslotte mijn laatste kans!
ZO GEZEGD ZO GEDAAN!
Fase één was dus gelukt. De wedstrijd werd ook nog gewonnen, en dat is toch een beter gevoel dan met drie nederlagen vanuit Canada weer naar huis te moeten. Het plan om tien minuten voor tijd naar beneden te gaan liep in het honderd omdat de wedstrijd nog best spannend was. Direct na de game winning goal in overtime van Oscar Klefbom. ging ik snel naar beneden en ja hoor ik had succes. Er werd net een scrum gevormd rond Milan Lucic die na 29 wedstrijden weer een goal scoorde en was dus geliefd bij de pers. Ik kon er mooi tussen gaan staan.
Daarna kon ik nog even aansluiten bij de winnende goal scorer Oscar Klefbom.
FACE-OFF DOET HET GEWOON!
Ik had het voor geen goud willen missen, Rogers Place ademt gewoon ijshockey, ondanks de matige resultaten dit seizoen. Ik ben er trots op dat ik dit voor Face-Off heb kunnen doen, en ik ga volgend seizoen op zekers weer terug naar Canada en de Edmonton Oilers. Het mooie van het team bij Face-Off, is dat we dit soort dingen ook gewoon doen. We blijven bescheiden, maar we mogen er best zijn vinden wij.
Hieronder nog wat foto’s en filmpjes van mijn bezoek.
