In de zomermaanden komt Face-Off met de rubriek Spot On over spelers met mooie achtergronden, bijzondere verhalen of spelers die van onschatbare waarde zijn geweest, maar nooit de spotlights op zich gericht wisten. Hoewel, in het geval van Theo Fleury stonden die spotlights als NHL speler al op hem gericht. Nu staat Fleury (geen familie van de huidige Vegas Golden Knigts goalie Marc-Andre Fleury), na een leven vol sport, drank en drugs, in de spotlights als country zanger.
Punch-Up in Piestany
Theo Fleury zag op 29 juni 1968 het levenslicht in Oxbow, Saskatchewan, Canada. Fleury werd in 1987 gedraft door Calgary Flames. Een droom ging in vervulling voor Fleury, die al snel van zich liet spreken door zijn -op z’n zachtst gezegd- tamelijk fysieke manier van spelen. Sterker nog, Fleury heeft menig knokpartij op zijn conto staan. Dat was bijzonder, met name vanwege de geringe lengte van de Canadees. Fleury meet slechts 168 centimeter.
In 1987 was hij onderdeel van een van de meest opzienbare fights in de hockey historie: de Punch-Up in Piestany. Fleury raakte op het jeugd Wereld Kampioenschap in gevecht met de Rus Pavel Kostichkin, wat uiteindelijk eindigde in een massale vechtpartij. Nog steeds is dit een zwarte pagina in de historie van het ijshockey.
Successen in Calgary
Ondanks zijn geringe lengte en aggresieve karakter werd Fleury tóch gedraft voor de NHL. In 1987 werd hij als 166e pick aan de selectie van Calgary Flames toegevoegd. Niet veel mensen zouden toen gedacht hebben dat de kleine Fleury 1084 wedstrijden in de NHL zou spelen en daarin tot 1088 punten zou komen. De meest succesvolle periode had Fleury bij de Calgary Flames. Daar won hij de Stanley Cup in 1989: de allereerste voor de Flames. Theo Fleury was enorm belangrijk bij de Stanley Cup winst met elf punten tijdens de Play-Offs.
Hij bleef voor de Flames spelen en scoren. In het Play-Off duel met Edmonton Oilers in 1991 maakte Fleury een goal, waarbij het juichen langer bij bleef dan de goal zelf. Oordeel zelf maar bij deze prachtige oude beelden:
New York Rangers
Na elf succesvolle seizoenen in Calgary vertrok Fleury naar Colorado, waar de Avalanche hem inlijfde. Een succes werd dat niet, waarna New York Rangers de knip trok en Theoren, zoals zijn voornaam eigenlijk luidt, naar The Big Apple verleidde. In zijn eerste seizoen in New York kreeg Fleury te maken met een terugslag. Zijn constante agressiviteit zorgde ervoor dat hij vrijwillig stopte en het ‘Substance Abuse Treatment‘ onderging. Zijn jeugd, waarin hij vanwege zijn geringe lengte zich vaak op een gewelddadige manier wilde (of moest) laten gelden speelde hem meer dan eens parten.
Daar moest iets aan gedaan worden en het Substance Abuse Treatment programma zou hem daarbij helpen. Toch bleef het voor de Canadees moeilijk om zich aan te passen in de ‘city that never sleeps’. Van een boerengat in Canada naar New York City, het lukte Fleury gewoon niet. En de aggressie bleef. Zo ging hij eind december 2001 op de vuist met de mascotte van San José Sharks, waarbij hij Sharkie’s rib zelfs brak. In zijn Rangers tijd scoorde Fleury overigens wel zijn 1000e NHL punt, wat hem een zilveren stick opleverde.
Drank, drugs en blut
Na drie jaar New York vertrok hij naar Chicago waar de Blackhawks hem nog een kans gaf. Drank en drugs waren inmiddels meer dan eens onderdeel van zijn leven geworden. Fleury verdiende 50 miljoen dollar met het ijshockey en verbraste het allemaal.
Een knokpartij in een dronken bui in een stripclub in Columbus in januari 2003, zorgde voor een schorsing die de NHL hem oplegde. Het betekende het einde van Fleury’s ijshockey carriere, hoewel hij het in de jaren er na nog wel probeerde. In totaal kwam Fleury viermaal tot meer dan 90 punten in één seizoen, waarvan er twee zelfs meer dan 100 punten opleverden. Ook op de Olympische Spelen was Fleury actief, waarbij hij onderdeel was van het gouden Canada in 2002. Niet veel mensen weten dat nog.
Country music
Inmiddels is Theo Fleury een compleet ander mens dan dat hij was tijdens zijn ijshockey carriere. Fleury zegde drank en drugs vaarwel. De hulp van zijn vrouw Jennifer hielp hem over het dode punt heen. In zijn autobiografie ‘Playing with fire‘ vertelt hij over de zwar(t)e periode in zijn leven, waarin hij ook nog een zelfmoord poging deed. In september 2015 kwam daar ineens het nieuws dat Theo Fleury een andere carriere ging beginnen: hij werd muzikant. Country muziek werd zijn leven. Titels op als ‘I am who I am’ ‘Road to misery’ en ‘Bottle of shame’ op zijn debuutalbum zeggen genoeg over Fleury’s leven.
Theo Fleury. IJshockeyer, vechtersbaas, superster, verslaafde, topscorer, artiest. Een bijzondere man met een bijzonder verhaal.
