Meer dan vijftig Nederlandse talenten spelen in het buitenland, een enkeling blijft onder de radar van veel mensen. Sommige talenten verhuizen mee met hun ouders, anderen kiezen er zelf voor om, op jonge leeftijd in het buitenland aan hun carrière te gaan werken. Vorige keer kwamen een aantal talenten die in Zweden spelen aan het woord. Barend Hoogteijling steekt nu de grens over en komt in Noorwegen uit.
Stavanger Oilers, topclub in Noorwegen
Stavanger Oilers is één van de topteams in Noorwegen. Zeven keer werd het Noors kampioen. Alle zeven keer vanaf 2010. Een score van 70% in de laatste tien jaar. Dat is het eerste team. Bij de heren. Stavanger Oilers heeft echter ook damesteams, waarvan het eerste team de afgelopen vijf jaar kampioen werd in Noorwegen. In iedere leeftijdscategorie heeft de club ook een ‘Jentelag’, een meisjesteam.
Ruth, een Nederlandse in Noorwegen
In Jenter 2009 (meisjes U11) speelt een Nederlandse right winger: Ruth Eldering. Ruth, die tien jaar oud is, woont al bijna heel haar leven in Noorwegen en is een echte mengeling van een Noors/Nederlands meisje. Ze gaat naar een Noorse school, maar volgt thuis ook nog Nederlandse les via Edufax (afstandsonderwijs Nederlands in het buitenland). Door contact met familie in Nederland is er sowieso een band. Maar als Ruth in Nederland is en een ijsbaan op gaat, dan doet ze dat als een typische Noorse. Met de minimale bescherming het ijs op, dus halsbeschermer, helm en handschoenen gaan altijd aan. Ze zegt: “je gaat toch ook niet fietsen zonder helm?” Daarin is ze echt Noors.
Geen veld-, maar ijshockey
Haar vader is, inmiddels ook, met een stick en schaatsen te vinden bij de recreanten van de Oilers, maar hij is niet de reden dat Ruth is begonnen met ijshockey. Dat waren haar neven en nichten in Nederland. Die speelden veldhockey en dat wilde Ruth in eerste instantie ook. Bij gebrek aan veldhockey in Noorwegen werd het ijshockey en dat bevalt haar prima. “Ik was drieënhalf toen ik begon,” geeft Ruth aan. “Eerst alleen schaatsen en als je de basis van het schaatsen onder de knie had, kwam de stick erbij. Sinds de U7 (Ik was toen zes jaar) speel ik in een volledig meidenteam. Nu zit ik met nog zestien andere meiden in de U11. De meeste zijn tegelijk met mij begonnen. We spelen dit jaar voor het eerst op een groot veld en eigenlijk altijd tegen jongensteams. Maar daar winnen we regelmatig van,” zegt een trotse Ruth.
Na veel toernooien nu eindelijk competitie
Andere grote sporten in Noorwegen (voetbal en handbal) vindt de jonge aanvalster maar saai. “IJshockey is veel sneller. En stoerder,” geeft ze aan. “De moeder van een teamgenootje zegt dat ijshockey één van de moeilijkste sporten van de wereld is. Je hebt er snelheid, balans en kracht voor nodig.”
Om dat allemaal voor elkaar te krijgen traint Ruth met haar team drie keer in de week een uur ijstraining en een half uur conditie. Tot vorig jaar speelde het team alleen toernooien. “En dat is af en toe best ver weg. We speelden onder andere in Bergen, Kristiansand, Nærbø en zelfs een keer in de buurt van Oslo,” vertelt Ruth. “Dit jaar spelen we voor het eerst op het hele veld, wat ik super gaaf vind. Ook zijn we begonnen met competitiewedstrijden. Gelukkig is dat niet elk weekend, maar toch twee wedstrijden per maand. Vooral in Stavanger, maar Bergen staat ook op de lijst.
De toernooien gaan ook nog door. In maart spelen de meisjes U11 van Stavanger Oilers een toernooi in Denemarken. “Wie weet kunnen we ooit mee doen aan een toernooi in Nederland. Dat zou ik super leuk vinden,” geeft Ruth hoopvol aan.
Spelen voor Nederland, een droom voor Ruth
De trainingen worden samen met de U12 en U13 gedaan en drie speelsters van het eerste team van de Oilers staan aan het roer van de trainingen. Ze worden daarin ook nog bijgestaan door oud-Oilers spelers. Lotte Pedersen is de favoriete speelster van Ruth in het eerste team. De zestien jarige Pedersen speelt al voor het derde seizoen in het eerste team en is geen onbekende van de Nederlandse U18 leeuwinnen. Op het WK in Dumfries was Noorwegen (met Pedersen) namelijk één van de tegenstanders van Nederland. Ruth zag die wedstrijd en haar grootste ijshockeydroom is nu om voor Nederland te spelen. “Zeker als dat tegen Noorwegen is en daar teamgenoten van mij in meespelen.”
Voorlopig is haar mooiste ijshockeyherinnering het toernooi afgelopen augustus. “Dat was in de buurt van Oslo en er waren alleen maar meisjesteams. Het was de start van dit seizoen en we waren met twee teams U13 en een U10 team naar Oslo gevlogen vanaf Stavanger. Op vrijdag, zaterdag en zondag hebben we wedstrijden gespeeld tegen verschillende andere meidenteams uit heel Noorwegen,”zegt een nog nagenietende Ruth.
Niet alleen ijshockey
Buiten ijshockey is Ruth druk met piano spelen, zeilen, in de winter skiën, snowboarden en langlaufen en met Lego en Playmobil spelen. “Het zeilen is nu afgelopen, dat begint in het voorjaar weer. Ik wacht nu tot er sneeuw in de bergen ligt,” zegt ze. Verder houdt de jonge tiener van bijna alles met een ‘P’ als het op eten aankomt geeft ze zelf aan: “Pasta, pizza, patat, poffertjes en pannenkoeken en sinds deze zomer vind ik ook Dim Sum lekker.” En dat dan met ‘Hoe het danst’ van Marco Borsato, Armin van Buuren & Davina Michelle uit de luidsprekers. De band met Nederland is ook hier duidelijk.
Dat ze in een meisjesteam speelt vindt Ruth heel tof. Vooral het teamgevoel is heel belangrijk voor haar. De meeste meiden in het team kennen elkaar al vanaf de U7. Het is een hechte, leuke groep die verspreid over het gebied rondom Stavanger woont.
Waar handbal en voetbal voor meisjes de grootste sporten in Noorwegen zijn, is ijshockey bij jongens veel groter. Zo zijn er bij de U11 alleen al vier teams. Bij al die jongensteams spelen ook een aantal jongens waarmee Ruth Nederlands zou kunnen spreken. “Maar we spreken gewoon Noors tegen elkaar hoor,” geeft ze aan. Ruth vindt dat er meer meisjes moeten gaan ijshockeyen. “Het is niet alleen een jongenssport en dan zijn er meer meidenteams. Dan hoeven we minder tegen jongens te spelen,” sluit de, misschien wel, toekomstige Oranje international af.
