Wat denk jij dat de mogelijke oplossingen zijn tegen (verbaal) geweld tegen scheidsrechters?
Cor: Daar is geen oplossing voor. Dat is de maatschappij tegenwoordig en de invloed van social media. Iedereen met meer dan één hersencel kan een Twitter- of een Facebook account aanmaken en zijn gal spugen over alles en iedereen.
Jeroen: Het is tegenwoordig op sociale media zo makkelijk om mensen te beledigen. Als scheidsrechter ben je dan een gemakkelijk doelwit, zonder dat je daar wat aan kunt doen. Helaas slaat het ook al door richting de tribunes. Het is een maatschappelijk probleem, waar in mijn ogen niet hard genoeg in wordt opgetreden. Het is makkelijk om clubs er op aan te spreken, die kunnen hooguit mensen een verbod geven. Het is aan de politiek om hier een geschikte oplossing voor te gaan vinden.
Graeme: Voor mij ligt de grens bij belediging, bedreiging en het opzoeken van refs in de persoonlijke sfeer. Je kan echt wel een keer balen van een beslissing! Maar als je scheidsrechters gaat bekogelen of bespugen, privé berichten sturen etc, dan gaat dat echt te ver. Het is veelal onwetendheid onder de supporters. Soms bespreek ik weleens situaties die ik op het ijs zie gebeuren met een maat van mij, Dave Van Alphen die zelf fluit. Dan worden mijn twijfels vaak weggenomen en ga ik anders tegen bepaalde zaken aankijken. Ook geeft hij bijvoorbeeld aan dat je continu een beslissing moet maken en daar niet langer dan een paar seconde over mag nadenken. Dan kan je weleens fouten maken.
Misschien moeten supporters die het niet eens zijn met beslissingen gewoon oprecht inhoudelijk, op een normale manier en ‘open’ het gesprek aangaan met de arbitrage. Vraag bijvoorbeeld na de wedstrijd: “Goh, ik vond het raar waarom gaf je hier geen straf voor?” of “Wat deed je besluiten om het spel stil te leggen terwijl je in een zelfde situatie het liet doorgaan”. Dan worden misschien ook hun twijfels weggenomen en gaan ze het spel anders bekijken.
Tessa: Balen zal iedereen altijd. Vooral bij sportwedstrijden waar je enorm fanatiek door bent. Een beslissing waar jij het zelf niet mee eens bent is altijd ff slikken. We moeten de grens bij een paar zaken trekken. Ten eerste is het, je blijft van de scheids af. Of dat nou met een beker gooien, spugen of je handen is, de scheids ga je niet aanraken met wat dan ook. Ook hou je de frustratie bij de wedstrijd, laat het lekker in het stadion liggen, maar neem het niet mee naar huis of ergens anders. Als laatste, iets naar de scheids zelf sturen is al helemaal not done. En misschien nog wel het belangrijkste, als je iemand in je eigen omgeving erop betrapt een van deze dingen te doen, spreek ze er dan vooral op aan. Vaak hebben mensen niet door hoe verkeerd ze bezig zijn tot ze erop worden gewezen. Tegenwoordig merk ik wel dat men er steeds meer op let, en dat ze echt wat doen met de waarschuwingen.
