Als 183e gekozen worden in de draft en dan toch nog uitgroeien tot een legende. Taro Tsujimoto was totaal onbekend toen hij in 1974 werd gedraft. Nu is er een Panini plaatje met zijn afbeelding en fans kopen shirts met zijn ‘Tsujimoto’ en nummer 74 achterop. Hij speelde zelfs geen enkele wedstrijd in de NHL en toch werd zijn naam door Buffalo Sabres fans gescandeerd: “We want Taro..!!”. Ook waren er spandoeken met “Taro says:…” gevolgd door een sneer richting een tegenstander. Iets wat eerste ronde draft keuze van Boston Bruins, Don Larway, nooit voor elkaar heeft gekregen in Boston. Terwijl ook hij nooit in de NHL speelde.
De draft van 1974
De drafts in de NHL waren tot 1980 niet zoals nu grote happenings die openbaar waren te volgen. De teams kwamen destijds bij elkaar en draft vond plaats in een klein gezelschap. Met de start van de World Hockey Association veranderde dat. De NHL had op een geplande datum zijn draft en concurrent WHA probeerde voor die datum de beste (amateur) spelers vast te leggen voor hun teams. Iets dat Clarence Campbell (president van de NHL van 1946 tot en met 1977) wilde voorkomen.
Campbell besloot de draft in 1974 te vervroegen zonder dat dat bekend was bij de WHA. De draft zou niet worden gehouden door de achttien teams, die in die tijd de NHL vormden, samen te laten komen maar door ze op de dagen van de draft te bellen. Tegenwoordig zijn we gewend om met videogesprekken en conference-calls contact met elkaar te hebben. In 1974 was dat heel anders.
Campbell zou één voor één de teams gaan bellen en zo gaf Washington Capitols als eerste hun draft keuze aan en kon Greg Joly zich opgaan maken om van Regina, Canada te verhuizen naar Washington D.C. Na het telefoontje met de Capitals belde Campbell naar Kansas City Scouts. Omdat niemand wist wie er als eerste werd gekozen moest de NHL president dat doorgeven aan de Scouts waarop zij Wilf Paiement kozen. Als derde op de lijst werd California Golden Seals gebeld. Ongewis van de vorige twee keuzes moest Campbell de namen van Joly en Paiement doorgeven.
Een lange lijst van spelers
Zo ging dat bij ieder team die Campbell aan de lijn kreeg. Geen enkel teams wist welke spelers er, voordat zij aan de beurt waren, al waren gekozen dus moest iedere speler worden opgenoemd. Hopelijk werd er wel bijgehouden wanneer Campbell een team voor het laatst had gesproken en werd er vanaf dat moment de lijst opgenoemd en niet de complete lijst.
Uiteindelijk werden er 247 spelers gekozen. Niet ieder team deed tot aan het einde mee. Vanaf ronde 16 deden er nog maar drie teams mee en ging de belronde waarschijnlijk een stuk sneller. Alleen Washington, New York Rangers en New York Islanders waren nog geïnteresseerd in nieuwe prospects. Na de 20e ronde vielen ook de Islanders af. De Rangers hielden het vol tot en met ronde 23. De Capitols waren het enige team dat in ronde 24 en 25 nog een speler koos. Ron Poole van Victoria Cougars werd als laatste gekozen. Hij speelde nooit in de NHL en bleef nog een seizoen bij de Cougars om daarna nog een seizoen uit te komen voor Kamloops Chiefs.
Ronde 11 – Draft keuze 183
Nadat Buffalo Sabres General Manager George ‘Punch’ Imlach, voor de tiende keer Campbell met lijst van gekozen spelers aan de lijn had gehad sloeg de verveling toe en nam meligheid de overhand. Imlach wilde een grap uithalen met de NHL president en de andere teams die na hem weer zouden worden gebeld.
Hij wilde een niet bestaande speler draften. En dan ook nog eens eentje buiten Canada of de Verenigde Staten. Begin jaren ’70 waren bijna alle draft keuzes spelers uit deze twee landen. Er werden al wel wat Scandinavische spelers gekozen maar die waren op de vingers van twee handen te tellen. Voor Russische spelers was het in die tijd van de Sovjet-Unie totaal onmogelijk om in de NHL te gaan spelen.
Imlach gaf PR-baas Paul Wieland de opdracht een spelersnaam te bedenken. Die koos voor de achternaam ‘Tsujimoto’. Die naam was hij erg vaak tegengekomen op een reclamebord. Hij belde de winkel en vroeg of hij die naam mocht gebruiken. Hij vroeg ook meteen naar een veel voorkomende Japanse voornaam. Dat bleek ‘Taro’ te zijn. De speler werd dus Taro Tsujimoto.
Natuurlijk moest deze onbekende speler ook een ijshockey geschiedenis hebben en daarom werd verzonnen dat hij uitkwam in de Japan Ice Hockey League’s voor Tokyo Katanas. De JIHL was overigens niet verzonnen en de voorloper van de huidige Asia League Ice Hockey. In Tokyo was er echter geen team en die was net zoals de speler verzonnen. De naam van het team dan weer niet. Want net zoals Sabres in het Engels is het Japanse Katanas een soort sabel.
Toen Campbell voor de elfde keer naar het Buffalo Sabres kantoor belde kreeg hij de naam Taro Tsujimoto van Tokyo Katanas door.
De grap gaat door
Bij iedere team dat hierna aan de telefoon kwam moest Campbell deze naam doorgeven en waarschijnlijk spellen. Net zoals Imlach dat voor Campbell deed.
In de officiële lijst van de draft kwam Taro Tsujimoto ook te staan en regelmatig kwamen er bij de Sabres vragen binnen wanneer deze onbekende speler in Buffalo zou arriveren. Hij kwam zelfs op de lijst te staan van spelers voor het trainingskamp van de Sabres. Pas net voor het eerste trainingskamp van het team maakte Imlach bekend dat hij een grap had uitgehaald.
Doordat er al zoveel officiële documenten naar buiten waren gebracht over de draft kon de NHL niets anders doen dan de 183e keuze in de lijst te laten staan. Men wilde het veranderen in ‘invalid claim’ maar om alles terug te draaien zou veel meer heisa opleveren. Uiteindelijk is Tsujimoto wél uit de draft van 1974 geschrapt. Dit gebeurde echter pas jaren later.
De keuzes van Buffalo Sabres
Niet alle keuzes van de Sabres waren losse floders.
In de eerste ronde werd Lee Fogolin gekozen. Fogolin bleef vijf seizoen in Buffalo voordat hij naar Edmonton verhuisde en met de Oilers twee keer de Stanley Cup won. Danny Gare bleef acht seizoen spelen voor de Sabres waarvan de laatste vijf als aanvoerder. Ook de keuze uit de tiende ronde, Derek Smith, speelde lange tijd voor het team.
Na Tsujimoto zijn er, door andere teams ook nog een paar goede spelers gekozen. Dave Lumley werd als 199e in de twaalfde ronde gekozen door Montréal Canadiens. Samen met Fogolin won Lumley in 1983 en 1984 bij Edmonton Oilers de Stanley Cup.
Ook Stefan Persson won de Stanley Cup. De veertiende ronde draft keuze (214e) werd gekozen door New York Islanders en won met het team vier keer de Stanley Cup. De Zweed speelde vanaf het seizoen 1977/1978 negen seizoenen voor de Islanders. Daarna keerde hij terug naar zijn geboorteland en speelde nog een aantal jaar voor Borås HC.
Cult held in Buffalo
Tegenwoordig zijn er nog steeds Sabres shirts te koop met de naam van de speler die daar nooit speelde en zelfs nooit heeft bestaan. Jarenlang werd er bij wedstrijden in het Buffalo Memorial Auditorium “We want Taro..!” gescandeerd vanaf de tribunes. Ook waren er, de al eerder genoemde, spandoeken met daarop “Taro says…”. Er bestaat zelfs een Twitter-account met die naam.
In het seizoen 2010/2011 bracht de fabrikant van spelerskaarten, Panini, een reeks uit(Score Rookies & Traded box set) met daarin ook een plaatje van de eerste Japanse ijshockeyer die werd gekozen in de NHL Draft. Men had hiervoor een foto gebruikt van een onbekende Aziatische ijshockeyer in een tenue met de kleuren van Buffalo Sabres.
Op EliteProspects heeft Tsujimoto zijn eigen pagina. Wieland en Imlach hadden zelfs zijn geboortedatum en -plaats, lengte, gewicht en positie verzonnen. De grap was tot in detail uitgewerkt.
In het seizoen 2018/2019 speelde er uiteindelijk toch een Taro in de Buffalo Memorial Auditorium. Op 27 maart 2019 speelde Detroit Red Wings, met Taro Hirose, tegen Buffalo. Hirose gaf een assist op de winnende goal in overtime.
