Een halve week geleden postte iemand een tweet in de chatgroep van Face-Off-redacteurs. Het PR-account van de Toronto Maple Leafs kondigde aan een deal voor vijf jaar te hebben met William Nylander, de restricted free agent, die inmiddels de eerste 21 wedstrijden van zijn team aan zich voorbij heeft laten gaan. 6.9 miljoen voor vijf jaar. Geen gekke deal. Ik geloof het gelijk. Een dag later kwam ik erachter dat het om een nepaccount ging.
The @MapleLeafs have agreed to terms with Restricted free agent forward William Nylander on a 5-year contract. The annual average value of the contract is $6.9 million. #LeafsForever
— Leafs PR (@LeafsRr) November 15, 2018
De situatie Nylander
Op de site hebben we weinig aandacht geschonken aan de contractsoap van de Zweed. Wel hebben we de zaak in onze podcast uitgebreid besproken. Heel kort even de situatie. Nylander is door de rookiejaren van zijn contract heen en kan nu een deal tekenen als restricted free agent. Daar staat een standaard contract voor, normaal gesproken.
De prestaties van Nylander in 2016-17 (22G, 39A) en 2017-18 (20G, 41A), maken hem echter meer waardevol en geven hem dus de onderhandelingspositie om een andere deal te tekenen. De Maple Leafs waren echter in de zomer drukker bezig met het tekenen van John Tavares dan met Nylander. Tavares tekende voor 11 miljoen. Dat betekende voor Nylander natuurlijk dat hij meer kon vragen.
Nylander is een zogenaamde Group 2 Restricted Free Agent. Hij heeft een qualifying offer ontvangen, waardoor Toronto nog altijd zijn rechten heeft. Dat heeft de Zweed echter niet getekend, omdat hij een groter contract wil en, zo eerlijk zijn we wel, daar heeft hij recht op. Nu heeft hij ook de optie om met andere teams te onderhandelen, maar Toronto behoudt het eerste recht en kan dat aanbod altijd zelf doen.
Nylander heeft dus nog altijd geen contract en heeft nog tot 1 december om dat te tekenen. Anders verliest hij een jaar NHL spelen én dus een jaar salaris.
Waarom Toronto zijn poot stijf houdt en gelijk heeft
Het lijkt erop dat er een status quo is. Toronto wil een bedrag tussen de 6.5 en 7 miljoen aanbieden, zo denkt men. Nylander wil waarschijnlijk 8 miljoen. Bij Toronto wil en kan men eigenlijk niet verder gaan. Kyle Dubas, GM bij Toronto, weet dat hij komende zomer ook een nieuw contract voor Mitch Marner en Auston Matthews moet hebben klaarliggen. Met alle respect voor William Nylander, Matthews en Marner zijn belangrijker voor Toronto en zullen hoe dan ook meer gaan verdienen dan hij. Dat weet Nylander zelf ook.
Ondertussen loopt Toronto als een trein en heeft Kasperi Kapanen moeiteloos de plek van Nylander ingenomen. Ook de Fin is komende zomer Restricted Free Agent en zal ongetwijfeld voor minder tekenen dan de acht miljoen die Nylander wil.
Uiteindelijk wil Nylander, hoe graag hij ook een Maple Leaf blijft, natuurlijk niet dat hij geld inlevert ‘om erbij te kunnen blijven’ en dat geld dan naar iemand anders zien gaan. Daarbij komt dat de kans redelijk groot is dat Nylander vroeg of laat toch zal moeten vertrekken om ruimte te maken. Dus waarom zou je geld inleveren in het belang van een team waar jij mogelijk over een jaar geen deel meer van uitmaakt?
Kortom: Nylander weet wat hij wil en Toronto wil hem dat niet geven.
Hoe de gebrekkige CBA de Nylander-situatie in de hand werkt
Een RFA kan altijd door een onafhankelijke mediator een uitspraak laten doen over zijn contract als hij daar recht op heeft. Daar zijn bepaalde voorwaarden aan verbonden. Bijvoorbeeld dat je al vier jaar moet spelen in de NHL. Nylander voldoet daar helaas niet aan.
De hele affaire Nylander had kunnen worden voorkomen. Als iedere RFA het recht zou krijgen om zijn salarisaanbod aan te vechten, dan zou ook Nylander die mogelijkheid hebben gehad. Een impasse is in niemands voordeel. Zowel de speler als de club zou eigenlijk de mogelijkheid moeten hebben om een bemiddelaar aan te wijzen. Nylander heeft dat nu nog niet omdat hij pas voor het derde jaar in de NHL speelt.
Welke contractwaarde heeft Nylander echt?
Dan had die bemiddelaar waarschijnlijk gekeken naar wat andere, vergelijkbare spelers, hebben gekregen en dat bedrag aangewezen en hadden speler en club daarmee door kunnen gaan. Welke spelers zouden dan vergelijkbaar zijn geweest?
| Pts/game | Contract | Cap % | Jaar | |
| Johnny Gaudreau | .894 | 6.75 / 6 jaar | 9.2 | 2016 |
| David Pastrnak | .715 | 6.67 / 7 jaar | 8.9 | 2017 |
| William Nylander | .700 | 5.75 – 8.04 /6-7 jaar | 7-10.1 | 2018 |
| Nikolaj Ehlers | .662 | 6.0 / 7 jaar | 7.5 | 2018 |
| Jonathan Drouin | .579 | 5.5 / 6 jaar | 7.3 | 2017 |
| Bo Horvat | .507 | 5.5 / 6 jaar | 7.3 | 2017 |
Afgaande op deze waardes heb ik berekend wat Nylander zou moeten verdienen, rekening houdend met het stijgende budgetplafond en het aantal punten dat de spelers scoren. Daar zit een flink marge in, maar toch. Als je uitgaat van Johnny Gaudreau’s teamvriendelijke contract, kom je op 5.75 miljoen per jaar uit. Ga je uit van Bo Horvat’s (minst vriendelijke) contract uit deze lijst, dan kom je uit op 8.04 miljoen.
De persoon die echter het dichtste bij Nylander komt, is David Pastrnak. Als je van zijn salaris uitgaat, dan zou Nylander nu op 6.9 miljoen uitkomen. Nu is Pastrnak natuurlijk wel een hele bijzondere speler en is het moeilijk in te schatten in hoeverre Nylander en de Tsjech in de toekomst vergelijkbaar zijn, maar dat houd je altijd. Je moet het doen met de data die nu beschikbaar is.
Kortom: dat nepaccount zat er niet ver naast! Een bemiddelaar zou daar echt niet ver vanaf zitten. Maar helaas is die mogelijkheid er niet. Toch zou Nylander in mijn ogen daar gewoon genoegen mee moeten nemen.
Nylander moet op zichzelf wedden
Toronto zou ongetwijfeld een zelfde soort berekening hebben gemaakt en bereid zijn om dit bedrag te betalen. Nylander gaat daar blijkbaar niet mee akkoord. Wat mij betreft moet Nylander gewoon tekenen en genieten van de kans die hij krijgt om in zo’n talentvol team te spelen. Hopelijk pakt hij nog een prijs mee. Zolang hij speelt kan hij aantonen dat hij in Toronto thuishoort, zolang hij in Zweden, Zwitserland of Oostenrijk zit, wekt hij alleen maar de woede en frustratie van de Leafs-fans en het Leafs-management.
Door niet te spelen en geen bridgedeal of wat dan ook te tekenen, laat Nylander eigenlijk zien dat hij aan zichzelf twijfelt. Neem een speler als William Karlsson van de Vegas Golden Knights even als voorbeeld. Hij tekende een eenjarige deal voor 5.25 miljoen dollar na een waanzinnig jaar. Had hij langer moeten tekenen? Eigenlijk wel. Maar Karlsson geloofde in zichzelf en bedacht dat, na nog zo’n jaar, de geldkraan helemaal open zou gaan. Helaas voor Karlsson werkte het tot nu toe nog niet, maar wie niet waagt, die niet wint.
De situatie in Toronto kent nu alleen maar verliezers. Het is tijd dat Nylander tekent, voordat hij een volledig jaar kwijt is aan deze onzin. Voor Toronto is 1 december niet zo belangrijk: tot de trade deadline kunnen zijn rechten altijd nog worden getrade voor een rental in de playoffs. De tijd tikt harder voor Nylander dan voor de Maple Leafs. Hoe langer hij zonder contract blijft zitten, hoe minder onmisbaar hij lijkt te worden.
