De laatste weken en maanden valt mij iets op en op een gegeven moment moet je dat ook een keer benoemen: wat er allemaal richting elkaar geschreven wordt op social media, websites of andere kanalen? Daar kun je op je minst vraagtekens bij hebben.
VERANTWOORDELIJKHEID NEMEN
Het is een algemeen gegeven in de samenleving van tegenwoordig: met de (op)komst van social media kan iedereen heel snel, vaak ongezouten, zijn of haar mening geven. Ben je het ergens niet mee eens? Hoppa! Snel even wat op een schermpje of toetsenbord typen en het staat er. Alles onder het mom van ‘je mag toch zeggen wat je wil?’. Laat ik voorop stellen: daar zal ik nooit aan tornen, maar wat ik wél aan de kaak wil stellen is de verantwoordelijkheid van iedereen, om even wat langer na te denken over wat mensen op het internet gooien. Specifieker: ik zie reacties op social media pagina’s van clubs, onder de berichten van Face-Off en screenshots van prvié berichten, dat ik soms denk ‘is dit dan wat we willen met het ijshockey en waar het naartoe moet gaan?’ Ik denk het niet.
Die verantwoording begint in mijn ogen bij bestuurders en clubs. Wanneer zij uithalen naar elkaar, naar scheidsrechters of naar wie ook, dan geeft dat een vrijbrief voor de achterban om daar heerlijk in mee te gaan. Natuurlijk; kritisch zijn mag, maar de bewoordingen waarin je dat doet gaat soms veel te ver!
Onlangs was er een akkiefietje met één van de arbiters op de pagina van Face-Off. Daarbij had hij (bedoeld of onbedoeld laat ik in het midden) Nijmegen aangetikt als winnaar in de playoff serie. Het resultaat: zijn ‘stem’ in de poll stond bij Nijmegen. Er kwamen ‘verontwaardigde’ reacties los, mijn telefoon bleef knipperen. Dat simpele gegeven kan ik me voorstellen, want een scheids moet neutraal zijn. Het stond er en het zag er niet uit. Dus waren reacties onvermijdelijk en ook bij mij fronste de wenkbrauwen. Maar! Het is totaal onacceptabel dat er verwensingen bij de persoon in kwestie terecht komen, die echt alle perken te buiten gaan. De ‘brand werd geblust’ door de commissie en de betreffende referee werd van de serie afgehaald.
IS DIT WAAR WE NAARTOE WILLEN?
Je kunt altijd – en zeker in deze tijd niet- gewoon maar ‘klakkeloos’ alles zeggen. Laat ik twee recente voorbeelden aanhalen vanuit clubsites halen:
“Dit is veelzeggend over de wijze waarop de BeNe League wordt geleid. Er zijn voor 2019 een aantal goede voornemens. Eén daarvan is zo snel mogelijk actie ondernemen om van dit gedrocht af te komen.”
Onverlet of je het eens bent met elkaar of niet, dit moet je in mijn ogen kenbaar maken tijdens een overleg. Of sterker: pak de telefoon (voor zover dit nog niet gebeurd is). Het lokt reacties uit die niet wenselijk zijn. ‘Maffia bestuur’ ‘Corrupte bende’ etc etc. Ongezouten reacties, want iedereen mag alles zeggen. Dus ook op social media. Dat je kritiek hebt op een bestuur? Prima. Maar op deze manier jezelf als club uiten, vind ik persoonlijk niet gepast.
“arbiters Hengst en De Ridder maakten er hun eigen avond van en met name in de derde periode was er absoluut geen sprake meer van objectief en onpartijdige beoordeling.”
Het is een gegeven dat we op dit moment 1) niet altijd even consistent fluitende refs hebben, maar 2) het korps aan scheidrechters slinkt in rap tempo. Ook hier geldt; ongeacht of ik de frustratie begrijp of niet, leg het er in deze bewoordingen nou niet op deze manier zo dik op vanuit een club. Loop inderdaad naar Paul den Brabander, leg daar jouw frustratie neer. De reacties waren niet van de lucht, grappig bedoeld of niet:
“Kan #66 haar niet per ongeluk omver rijden?”
“Debby ga wat doen waar je echt goed in bent maar stap niet meer op het ijs geloof me dat is echt niet jou ding trut!!!!! Ja misschien kan je het ijs op gaan om te gaan kunstschaatsen maar slik die fluit maar in want je denkt misschien dat je het kan maar geloof me je ken er geen hout van bitch”
“Supervisor de Brabander heeft zelf nog nooit een eerlijk wedstrijd bij ons gefloten. ik hoop dat ik die nog eens tegen het lijf loop VUILE GALBAK”
Ik vind het echt veel te ver gaan, dat meen ik echt. Het gaat alle perken te buiten, om dit op deze manier te uiten. Ik ben van mening dat het onwijs goed is om écht te gaan investeren in scheidsrechters, in gedegen opleidingen van deze mensen. Maar dan moeten deze mensen wél op een normale manier een wedstrijd kunnen leiden. Natuurlijk; vaak zijn zij de kop van jut en doen echt niet altijd alles goed. Maar datzelfde geldt voor spelers op het ijs.
TERECHTE KRITIEK
Elke week ben ik, samen met een deel van ons team, op zoveel mogelijk ijsbanen om bij wedstrijden aanwezig te zijn. Ik spreek zelf veel supporters, bestuurders, coaches en spelers. Ik vind dat fijn. Elkaar aankijken, horen praten, het eens en oneens zijn met elkaar. Veelal gaat het over het spelletje, waar wij allemaal zo veel van houden. Altijd met respect naar elkaar toe. Laat voorop staan: wij werken met het team van Face-Off dagelijks keihard om ijshockey terug op de kaart te zetten. Daarbij gaat er ook wel eens wat mis, of zullen wij zaken anders doen dan dat jij dat zou doen.
Wij zien ook best wel zaken die beleidstechnisch gezien beter kunnen bij de BeNe League organisatie. Op het gebied van commmunicatie naar buiten toe, qua eenduidig beleid, of een helder manifest dat voor elke deelnemende ploeg als leidraad geldt. Laat ik zeggen: er is nog een hele wereld te winnen voor het ijshockey in Nederland en België, ook op bestuurlijk niveau. Maar we moeten ook niet vergeten dat het ijshockey lang ‘op zijn gat’ heeft gelegen en totaal niet aantrekkelijk was. De komst van de BeNe League heeft daar een positieve(re) verandering in gebracht, maar er is nog te weinig doorontwikkeld de afgelopen seizoenen, waardoor zaken een beetje stil staan of hebben gestaan.
De laatste tijd is het ‘Duitsland dossier’ een hot item. Ik heb met tegenstanders gesproken, maar ook met voorstanders en ik ben heel eerlijk: ik kan mij de argumenten van beide kanten om het wél of niet te doen goed voorstellen. Voor mij is het allerbelangrijkste:
- Hoe krijgen we het ijshockey in Nederland en België nog aantrekkelijker?
- Wat is daarin de meest stabiele basis om dat gegeven te bereiken?
- Welke tools heb je daarvoor nodig en welke koers ga je op de korte, midden en lange termijn varen
- Werk deze plannen gedetailleerd uit, zorg voor draagvlak bij alle teams, maar vooral voor helderheid
Of je nou voor of tegen de komst van Duitse clubs bent of wat het onderwerp ook is, discussier hier op een normale manier met elkaar over. En dan kun je het prima oneens met elkaar zijn, of eens, maar ik mis de nuance wel eens. Er wordt te vaak primair gereageerd door mensen. ‘Zo, ik heb mijn zegje gezegd en bekijk het maar’ lijkt het wel. En dat terwijl er heel vaak gesproken wordt over éen ijshockey familie. En daar hebben wij HET voorbeeld van. Stonden we niet zij aan zij, alle ploegen naast elkaar toen Mace Riedijk vorig jaar overleed? Natuurlijk, het is een ontzettende trieste aangelegenheid, maar daarin laten we wel degelijk zien dat het kan!
LAAT ELKAAR OOK EENS MET RUST
Wat ik zelf ook vrij regelmatig zie? Supporters van club A, gaan reageren op berichten/social media pagina’s van club B. Onder het mom ‘rivaliteit is prima’, maar ik ga je vertellen: soms is dat helemaal niet prima. En is het simpelweg gewoon irritant en alleen maar bedoeld om te zuigen. ‘Grappige’ steekjes onder water laten zich vaak gebruiken om reacties te ontlokken. En er is altijd wel ‘iets’ om deze zaken achter te verschuilen. Is het niet de rivaliteit, dan is het wel weer ‘playoff time’. Supporter van club B komt even reageren op de social media pagina van club A. Een voorbeeld, hoe snel dit dan gaat:
“Als je zegt dat je op karakter hebt gewonnen en achter af jankt om een vechtpartij ben je net een klein kind die in de zandbak zijn schepje is afgepakt dus karakterloos!!!!!!! Welke idioot gooit ook zijn stick vijf meter hoog in de lucht. Hij mag blij zijn dat hij niemand heeft geraakt en bestraft word voor illegal use of equipement/throwing the stick. It’s play-off time”
“Begin je hier nou ook al te jammeren? Kijk eens naar jezelf en jullie eigen onsportieve gedrag. Dan kun je de reactie aan de andere zijde verwachten. Maak je liever druk om die ‘hal’ van jullie. Slechte verliezers die fierljeppers”
“Zet jij maar eerst een andere bril op trut !!!”
“Die supporters hebben allemaal al een kaartje besteld voor de wedstrijd in Leeuwarden,dus ik zou voorzichtig zijn met wat je zegt. Kan nog wel een staartje krijgen zo,n opmerking.”
“Hopelijk wordt het een veldslag in Leeuwarden. echt old skool line brawls of beter nog bench clearing. Beuken, stickgevechten, hooligans die het ijs betreden etc. Dat zou pas vet zijn. Who cares om die beker”
Laat het rustig op je inwerken; we hebben het hier over een sportwedstrijd, waarin één ploeg wint en een ander verliest. Waarom zou je nou als supporters van de ene partij op een website of social media pagina van de andere partij gaan reageren, vanuit emotie? Of überhaupt? Neem je winst of verlies, zou ik zeggen. Of als je nog vol zit met emotie en niet ‘normaal’ kunt reageren? Doe het dan gewoon niet. Is dit dan de koers waar we naartoe willen met elkaar in het ijshockey? Laat de spelers het met elkaar betwisten en uitvechten op het ijs tijdens 60 minuten ijshockey en eventueel extra tijd. Maar doe op de tribunes, maar vooral ook op social media kanalen normaal met elkaar. We hebben de mond vol dat we met respect behandeld willen worden. Soms begint dat bij jezelf en zit dat al in het simpele feit door ergens niet (op) te reageren. En als deze reacties er toch komen? Dat ze dan maar gewoon simpelweg verwijderd worden. Nee, dat is geen censuur. Dat is simpelweg normen en waarden hanteren met elkaar.
DIEPTEPUNT
Als ik het toch heb over normaal doen in stadions. Soms zit ik echt vol verbazing te kijken naar zaken die mij onder ogen komen. Ik heb deze week overleg gehad binnen de redactie of wij in dit soort zaken een signaal af moesten geven, dat wij de laatste weken/maanden écht niet ok vinden. Daarin werd gezegd: “Zet die beelden maar eens online, om mensen ermee te confronteren en het besef te brengen dat het gewoon niet kan”. Ik werd er oprecht heel verdrietig van dat we (niet alleen bij ijshockey) naar dit niveau zijn afgegleden.
Wij krijgen bij Face-Off wel eens commentaar dat -als we iets met knokken online zetten- dat ‘lekkere reclame voor de sport is’. Meermaals heb ik beelden binnengekregen van jeugdduels die ontsporen. Jeugdduels. Jeugd. Laat het tot je doordringen: onze jonge talenten die de toekomst van het ijshockey moeten gaan worden. Die voor hun plezier aan sport doen. Een sport die schreeuwend duur is, waar je vaak honderden kilometers voor moet rijden om bij een uitduel te komen. En dan zie je dit.
Ik geloof zelf niet zo in goede voornemens, ik geloof in het nemen van verantwoordelijkheid. We wensen elkaar in de sportwereld allemaal een gezond en sportief 2019 toe. Laten we -zeker dat laatste- dan ook waarmaken. IJshockey is een sport waar het op het ijs spijkerhard aan toe kan gaan, laten we op de tribunes en op social media lekker relaxed met elkaar omgaan. Betekent dit dat we niets meer mogen zeggen? Nee! Verre van! Maar de manier waarop we dingen tegen of over elkaar zeggen, daar heb je echt wel zelf de hand in.
Hou van jouw club, hou van het ijshockey. Dat is hoe het moet zijn. Maar laten we er SAMEN voor waken dat het respect onderling de boventoon blijft voeren. Clubs, besturen, spelers, maar zeker ook supporters hebben elkaar zo verschrikkelijk hard nodig als we vooruit willen met het ijshockey. Er gebeuren ook heel veel goede dingen, zaken die wij dagelijks uitlichten, maar er is ook ruimte voor verbetering. Ga het gesprek op een beschaafde manier persoonlijk eens aan met elkaar en dan zie je pas hoeveel gemeenschappelijke passie je deelt. Je ziet iemands gezichtsuitdrukking en hoort de intonatie. Lettertjes op een scherm kunnen dat niet. Nooit.
Zullen we in 2019 wat vaker normaal gaan doen met elkaar? Graag!
