Ook dit seizoen spelen er weer een flink aantal Nederlandse jongeren in Scandinavië. Het merendeel daarvan in Zweden, maar ook in Noorwegen en Finland schaatst Nederlands talent rond. Jay, Jesper, Marcus, Kyan, Bob (na zijn terugkeer uit Canada), Mees en Timoer tonen nog steeds hun kunsten op het Zweedse ijs. Pim, Noah, Sten en Floris doen dat nu ook. Luka staat op het ijs in Finland en Didrik en Robin zijn allang geen vreemden meer in Noorwegen. In dit deel de verhalen van Floris Vooren, Sten Scholtes en Jesper en Marcus Borsje Dahlström.
Lees ook: Veel Nederlandse talenten spelen in de Zweedse competitie
Floris Vooren – Lund Giants
Vanuit Nijmegen vertrok Floris Vooren deze zomer naar Lund een plaats net iets ten noorden van Malmö. In Nijmegen speelde hij, toen nog maar veertien jaar, al een aantal wedstrijden in het tweede team van Devils.
Floris kwam bij Nijmegen Devils terecht via Ronnie Plamont, zijn buurman, die hem zag spelen op natuurijs en hem vroeg om een keer mee te doen met een schaatsklas bij de club. Hij moest toen nog vier worden. Twee weken na die schaatsklas volgde Floris zijn eerste wedstrijd bij de U8.
Tekst gaat verder na de afbeelding
Inmiddels draait, de in maart vijftien jaar geworden Floris, mee met Lund Giants HC in de U16 Region Syd. Het team waar vorig seizoen Mees van Wingerden voor uitkwam toen de competitie nog U16 Elit Södra, Region Syd werd genoemd. “Ik wilde graag al naar het buitenland gaan en de U16 elitecompetitie in Zweden leek mij een goede optie,” geeft Floris aan. “Via Mees ben ik in contact gekomen met Lund Giants. Zij zochten voor dit seizoen een buitenlandse speler uit 2005.”
Mees maakte deze zomer de overstap naar Arlanda Wings en zo is Floris nu de enige Nederlander in het team, dat buiten Zweedse spelers ook nog een Canadees, een Slowaak en twee Denen herbergt.
School en ijshockey goed te combineren
De stap vanuit het hectische Nederland naar het veel rustigere Zweden is Floris goed bevallen. Naast het ijshockey gaat hij naar Lund International School en dat is goed te combineren met de reden voor zijn verhuizing naar Zweden; ijshockey. “School is goed te combineren maar ik heb daarnaast niet veel tijd voor andere dingen. Ik ben vaak pas om 4 uur uit, dan gauw naar huis huiswerk maken, eten en dan naar de training.”
Die trainingen bestaan uit vier dagen per week op het ijs en vijf dagen per week off-ice training. Pittig maar ze werpen wel hun vruchten af. Floris maakt flinke stappen in zijn ontwikkeling. “Het ijshockey in de elitecompetitie heeft een hoger niveau dan de jeugdcompetitie in Nederland. Je wordt er veel meer uitgedaagd. In Nederland kun je je tegenstander uitspelen, maar dat lukt hier in Zweden echt niet meer,” geeft de Nijmegenaar aan. “Wat ik, tot nu toe, het meest geleerd heb is heel snel overspelen en ik heb nog meer spelinzicht gekregen.”
In de wedstrijden gaat het prima met Floris die op de tweede aanvalslijn actief is en ook meedraait op met de tweede powerplay unit.
Uiteraard mist Floris zijn vrienden en familie in Nederland, maar hij was nog even in Nederland en ook met kerst zal hij hier te vinden zijn. Het is voor hem in ieder geval geen belemmering om al aan te geven dat hij ook na dit seizoen weer in Zweden wil ijshockeyen. Het liefst bij een U18 Elite team.
Buiten school en ijshockey is de aanpassing aan het leven in Lund ook goed verlopen en Floris pikt ook het Zweeds goed op. “Op school heb ik ook Zweeds. Ik kan het al redelijk goed verstaan, spreken ook wel alleen schrijven is niet zo makkelijk.”
Tekst gaat verder na de afbeelding
Oefenen tegen Timoer
Met andere jonge Nederlandse ijshockeyers in Zweden heeft hij niet zoveel contact. Wel heeft hij een oefenwedstrijd gespeeld tegen het U18 team van Helsinborgs HC. Het team waar Timoer Roodenburg voor uitkomt.
In de competitie neemt Lund Giants het op tegen teams als Frölunda Indians, Linköping HC, HV71, Rögle BK en Växjö Lakers. Teams die allemaal een grote, professionele, organisatie hebben en ook in de SHL uitkomen. Lund Giants is een club die enkel bestaat uit jeugdteams. Een opleidingsclub die het opneemt tegen de grote clubs.
Wie weet komt Floris zelf nog eens uit voor zijn favoriete Zweedse team; Växjö Lakers. Ook zijn favoriete Zweedse speler, Elias Pettersson kwam uit voor Växjö.
Inmiddels speelt Pettersson in Vancouver en komt daar uit tegen onder andere Sidney Crosby, Patrick Kane en Connor McDavid. Drie andere spelers die Floris volgt.
Floris heeft nog geen moment spijt gehad van zijn overgang naar Zweden: “Ik kan hier nog heel veel leren. Ook alles er omheen is nieuw; een andere school waar alles in het Engels is, in een gastgezin wonen en je eigen boontjes doppen. Alleen dat al is een hele ervaring die ik niet had willen missen.”
Sten Scholtes – IF Lejonet
Een buitenlandse stage combineren met je sportieve passie. Dat is wat Sten Scholtes doet in Landskrona bij Lejonet IF. “Aangezien we al een jaar in Zweden hadden gewoond was het voor mij logisch om de stap ook in mijn eentje te zetten. Ik studeer momenteel in Eindhoven en moest mijn hockey in Zweden dus zien te combineren met een buitenlandse stage. Dit maakte het lastig aangezien ik dus zowel een stageplek als een club dichtbij elkaar in de buurt moest vinden, geeft Sten aan.
Niet onbekend in Zweden
Na zijn middelbare school verhuisde de verdediger al een keer naar Zweden met zijn ouders. Hij kwam toen uit voor Helsinborg U16. “Mijn overstap nu, alleen, ging dus heel vlot. Ik kende zweden en het ijshockey hier al.”
Tekst gaat verder na de afbeelding
Sten zijn ijshockey-avontuur begon toen hij zeven jaar was. Zijn vader, die zelf ook ijshockeyde en voor de krant schreef over ijshockey en later ook coach van Smoke Eaters Geleen werd, speelde daarin een rol. En als je dan op slechts twee minuten fietsen van Glanerbrook woont is de stap om zelf ook te gaan spelen een logische.
Het jaar bij Helsingborg was overigens niet het eerste Zweedse contact voor Sten. Vanaf zijn achtste bezocht hij al de zomerkampen van Rögle BK. Daar kent hij ook Jay Lesteluhu van waar hij nog steeds regelmatig contact mee heeft en af en toe mee afspreekt. De twee wonen op zo’n vijftig kilometer van elkaar en de stageplek van Sten ligt in het midden daarvan. Rögle BK is gezien hij daar op de zomerkampen ‘kind aan huis’ was uiteraard zijn favoriete team in Zweden.
IJshockey combineren met stage
“Ik loop naast het ijshockey stage bij een geluidsverhuurbedrijf in Helsingborg. Mijn stageplek is heel behulpzaam en flexibel waardoor het voor mij heel gemakkelijk te combineren is met ijshockey. De Zweden zijn namelijk erg sportminded. Dat is fantastisch, natuurlijk,” laat de Limburger weten.
Ook met andere Nederlanders heeft Sten contact. Zo won hij informatie in over Lejonet If bij Timoer Roodenburg aangezien die met zijn team uitkomt in de dezelfde competitie. “Daarnaast heb ik natuurlijk contact met Bob Gerretsen, mijn oud-teamgenoot van Geleen. We hebben samen tot de U14 in de jeugd gespeeld en gingen naar dezelfde middelbare school.” Bob speelt inmiddels voor Ulrichamns IF nadat hij vorig seizoen uitkwam voor Arlanda Wings en het Canadese Meaford Knights.
Sten die afgelopen seizoen uitkwam voor Liege Bulldogs had ook contact met een aantal U20 teams maar omdat daar een stageplek moeilijk was te vinden of te combineren koos hij voor Lejonet IF. “Lejonet was heel gastvrij richting mij. Ik was in juli al even heen en weer gevlogen om mee te trainen en het team te leren kennen en dat beviel wederzijds heel erg goed. Het is een club met een echte ijshockeyziel, de mensen houden van die club en zijn leden.”
Tekst gaat verder na de afbeelding
Verder ontwikkelen
Met het leven in Zweden en het aanpassen op ijshockeygebied had Sten geen moeite. Veel ervan was, op het zelfstandig wonen na, al bekend voor hem. Toch zijn er verschillen in het ijshockey die hem opvallen: “Wat het ijshockey betreft is het toch heel anders dan het ijshockey in Nederland en België. Iedereen schaatst hier goed en is puck-technisch goed ontwikkeld.”
Sten geeft aan dat hij in de maanden dat hij in Landskrona is al flink verbeterd is. Met dank aan de coach en tips van ervaren verdedigers die helpen met details is zijn aanvallende spel als verdediger goed vooruit gegaan. Er wordt vier tot vijf keer getraind per week en daar komen ook nog één of twee wedstrijden bij.
“Van het Zweedse spel heb ik tot nu toe vooral opgestoken dat je altijd de rust moet bewaren. In Nederland willen we een breakout opzetten en gaat dit niet dan wordt het vaak slordig. Dan wil iedereen op zijn eigen manier zorgen dat de puck in het aanvalsvak komt. Hier wordt de puck dan gewoon teruggespeeld en proberen we het nog eens op een andere manier.”
Leren van Carlsson, Strålman en Distate
De Limburgse verdediger leert ook door te kijken naar andere verdedigers. Zo geeft hij aan dat hij John Carlson (Washington Capitals) een indrukwekkende speler vindt. Als favoriete Zweedse speler noemt hij zonder aarzeling Anton Strålman (Florida Panthers). “En bij Luik vind ik Michael Distate een heel goede verdediger,” wil hij zeker nog kwijt.
Een vaste planning voor seizoen 2021/2022 is er nog niet maar er zijn al wel plannen: “Ik ben al in gesprek geweest met de teammanager bij IF Lejonet en als er volgend jaar een U20 komt dan zou ik daar met heel veel plezier deel van uitmaken. Maar eerst mijn diploma maar eens halen. Mocht ik niet terug kunnen naar IF Lejonet, dan zou ik toch graag in Nederland of België kijken hoever ik kom.”
Jesper Borsje Dahlström – Falu IF
Vorig seizoen spraken we Jesper Borsje Dahlström al die graag voor Nederland zou uitkomen. Dat is er, doordat hij buiten een Nederlands paspoort ook een Zweedse pas heeft, nog niet van gekomen. De regels van de IIHF stellen hier allerlei eisen aan. De Nederlandse IJshockey Bond is wel bezig geweest om iets te kunnen regelen voor Jesper.
Tekst gaat verder na de afbeelding
“Ja, ik zou nog steeds graag voor Nederland uitkomen maar zoals meerdere spelers met de Nederlandse nationaliteit die in het buitenland spelen gelden bepaalde regels, wat ik begreep van Theo van Gerwen is dat je een bepaalde tijd in de Nederlandse competitie moet hebben gespeeld wil je speelgerechtigd zijn voor het Nationale team. Er is voor mij dispensatie aangevraagd bij de IHF maar dat is helaas afgewezen,” laat een teleurgestelde maar nog steeds hoopvolle Jesper weten. “Het is nog steeds een droom voor me die ik altijd al heb gehad; je land te vertegenwoordigen in de sport waar je van houdt. Ik hoop dat ze een oplossing voor me vinden, zodat ik het op een bepaald moment in mijn leven toch het Oranje shirt kan aantrekken.”
SHL of F1
De link met Nederland heeft hij ook in andere sporten. “Ik kan met zekerheid zeggen dat mijn vader en ik de grootste Max Verstappen-fans zijn van Scandinavië,” laat hij weten. Op de vraag of hij een Formule 1 coureur zou willen worden of een SHL speler antwoord hij lachend: “Waarschijnlijk moet ik dan toch ijshockey kiezen…. maar F1 is heel dichtbij.”
Het afgelopen seizoen kwam de, in juni zeventien geworden center, uit in de U18 en U20 van Falu IF. De U20 opereerden op het tweede niveau (Elit) in hun leeftijdsklasse. Met de U18 kwam hij uit op het hoogste niveau. “Misschien is het wat verwarrend maar de Zweedse ijshockeybond heeft de namen van deze series veranderd,” geeft Jesper aan op de vraag waarom hij vorig seizoen Elit speelden en nu Regional Väst. “Ik speel dus nog steeds U18Elit en U20Elit, die heten nu alleen U18- Reg en U20-Reg. Het hoogste niveau van vorig seizoen: U20 Super Elit heet nu J20-National.”
Over zijn eigen seizoen is Jesper tevreden en ondanks een blessure aan het begin van het seizoen die hem parten speelde en het vroegtijdig beëindigen van de competitie vanwege Covid-19 heeft hij flink wat stappen kunnen zetten in zijn ontwikkeling als ijshockeyer.
Ontwikkelen als ijshockeyer dat is wat Jesper wil. Waar, dat maakt niet zoveel uit. Het belangrijkste voor hem is ijshockey. “Hockey is echt altijd ALLES voor mij. Het is een droom om van hockey te kunnen leven en het als beroep te hebben. Wat is er nou mooier om van je Hobby je werk te maken!” geeft hij enthousiast aan. Waar hij nog aan toe voegt: “als je dan al van werk kan spreken.”
Zo hoog mogelijk
Op dit moment heeft Jesper het nog prima naar zijn zin bij Falu IF. De ambitieuze aanvaller wil echter zo hoog mogelijk spelen. “Op dit moment is het perfect voor mij om bij Falu IF te spelen. Het U20 team speelt echter niet in de hoogste competitie. Mocht ik de kans krijgen om in de hoogste U20-SuperElit te gaan spelen dan ga ik daar natuurlijk voor.”
Tekst gaat verder na de afbeelding
Het team is nog altijd in de race om zich te kwalificeren voor het tweede deel van het seizoen en om voor promotie te gaan. Samen met Falu IF op het hoogste niveau is dus mogelijk. “Op dit moment ben ik heel tevreden met de mogelijkheden die ik krijg in Falun. We gaan zien hoe het gaat lopen dit jaar.”
Jesper staat in zijn weg naar de top ook zeker open voor andere plaatsen. IJshockey is daarbij, voor de nog naar school gaande tiener, voorop. “School komt altijd wel goed. Alle steden hebben middelbare scholen. Dat is dus het probleem niet. Ik sta echt open voor suggesties van clubs in alle landen. De wereld zien en ijshockey spelen, dat is mijn droom,” sluit Jesper af.
Marcus Borsje Dahlström – Smedjebackens HC/Ludvika HF
“Een zeer complete speler met een mooie schaatsstijl. En hij is snel. Verder heeft hij een goed schot en is technisch aan de puck. Iemand die goed in de box- en powerplay uit de voeten kan. Hij kent geen angst en is bereid om met zijn lichaam schoten te blocken.” Het zijn mooie woorden die Jesper heeft voor zijn jongere broer Marcus Borsje Dahlström.
Tekst gaat verder na de afbeelding
De jongste van de twee Nederlands/Zweedse broers is veertien en de jongste van het hele stel Nederlandse spelers in Zweden. In tegenstelling tot Jesper is Marcus niet in Nederland geboren maar in Zweden. Niet vreemd in zo’n ijshockey-gek land dat hij al op zijn derde op zijn schaatsen op het ijs stond. Dat was in de Björnliga voor Smedjebacken HC. De teams met de allerkleinsten van de club.
Op de lofuitingen van zijn oudere broer reageert Marcus heel nuchter: “Ach, ik ben gewoon een heel normale jongen die gek is van ijshockey.”
IJshockey, ijshockey en… ijshockey
Van jongs af aan, voor zover je daar van kunt spreken bij iemand van veertien, is hij met ijshockey bezig waar het maar mogelijk. Met Jesper en vrienden naar de ijshal om te schaatsen en ijshockey te spelen. “We hadden en hebben het geluk dat de ijshal altijd open is om vrij te kunnen schaatsen,” zegt hij met een tevreden lach. “Inderdaad, we hebben heel veel ijstijd.”
Marcus komt bij Smedjebacken HC uit voor de U16 en U18. Het U18 team is een samenvoeging met Ludvika HF. Hij speelt daar tegen jongens die vier of vijf jaar ouder zijn. “Dat is wel even wennen,” geeft de jonge aanvaller aan, “alles is zoveel sneller en harder. Het is wel opwindend, vooral omdat alles zoveel meer fysiek is dan in mijn ‘gewone’ team.”
Zijn doorzettingsvermogen en de eigenschappen die Jesper eerder al aangaf helpen hem daar zeker bij. Toch is de jongere Borsje Dahlström ook kritisch op zichzelf. “Ik heb een goed, hard schot maar ik schiet te weinig en moet daar meer gebruik van maken.”
Tempramentvol
Beide broers zijn het met elkaar eens dat Marcus nog wel meer moet leren om zijn temperament onder controle te houden om onnodige penalty’s te voorkomen. Jesper: “Marcus is een speler die all-in gaat en nooit wil verliezen. Een mooie en goede eigenschap natuurlijk om altijd het beste uit zichzelf te halen. Hij moet leren om rustig te blijven en moet echt in zichzelf geloven.”
Op de vraag of Marcus ook tips heeft voor zijn oudere broer reageert hij: “Ik denk niet dat ik hem wat hoef te vertellen over het hoe en wat van ijshockey. Hij is veel verder in zijn ontwikkeling dan ik. Nog wel… nog even en dan ben ik hem voorbij. Niet dan, broer?”
Tekst gaat verder na de afbeelding
Meteen daarop geeft hij dat hij veel bewondering heeft voor Jesper, die ook voor de U16 en U18 van Smedjebacken HC uitkwam, en dat het knap is op welk niveau die nu speelt.
Zelf komt Marcus met de U16 van Smedjebacken HC uit op het tweede niveau in Zweden. Met zijn U18 team Smedjebackens HC/Ludvika HF komt hij uit op het derde niveau. Niet slecht voor een speler die nog maar veertien is.
Ook Marcus wil echter hogerop en voor het nationale team uitkomen als dat mogelijk mocht zijn. “Dan moet ik er eerst maar iets van proberen te maken in de lagere series en zonder blessures daar doorheen zien te komen,” geeft hij aan.
TV-pucken
Zijn droom in de nabije toekomst is om Dalarna, de provincie waar Marcus woont, te vertegenwoordigen in TV-Pucken.
TV-Pucken is een Zweeds nationaal ijshockeytoernooi voor districtsteams van jongens onder de 15 jaar.
Het toernooi heet TV-pucken omdat er, toen het toernooi voor het eerst werd gespeeld in 1959, elke wedstrijd op televisie werd uitgezonden. Tegenwoordig worden alleen de playoff-wedstrijden getoond. Het wordt als een grote eer beschouwd als je aan het TV-Pucken toernooi bent geselecteerd.
Sinds kort is overigens ook een TV-pucken voor meisjes, in hun eigen toernooi.
“Dit jaar is TV-Pucken voor degenen die in 2006 geboren zijn. De selectie word bekend gemaakt in het voorjaar. Ik ga er hard voor werken om daarbij proberen te komen. Het wordt erg leuk en spannend want er zijn veel goede spelers van mijn leeftijd in Dalarna,” sluit Marcus af.
